دروغگویی در فرزندان

همانطور که می دانید غالب رفتارهای انسان از روی یادگیری است .انسان حرف زدن را یاد می گیرد.خوب حرف زدن را می آموزد و دروغ را هم یاد می گیرد.پس دروغ اساسا پدیده ای است اکتسابی اما اینکه چرا انسان دروغ می گوید نیاز به بحث مفصلی دارد. در اینجا به اختصار اشاره می شود که غالبا کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان برای گریز از تنبیه و تحقیر نیل به  تمایلات و خواست ها خودنمایی و مطرح کردن خودشان جلب توجه دیگران  فرار از موقعیت های ناخوشایند و غیره متوسل به دروغ می شوند. اما توجه به این مسئله حایز اهمیت است که هرقدر انسان از خودپنداری مثبت اعتماد به نفس قوی و شجاعت اخلاقی برخوردار باشد در بدترین و سخت ترین شرایط هم دروغ نمی گوید و جالب تر اینکه کودکان و نوجوانان عمدتا به کسانی که انها را دوست دارند و به ایشان اعتماد دارند دروغ نمی گویند. پس باید اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان را بیشتر کنیم و اعتماد انان را به خودمان جلب نماییم.برای این کار لازم است توانمندی هایشان را مورد توجه قرار داده انها را تشویق کنیم. همواره از تهدید شخصیت انان خودداری کنیم همواره ازتوهین و سرزنش و تنبیه انها بپرهیزیم وقتی بچه ها احساس کنند که والدینشان از شخصیتی باثبات برخور دارند و با فرزندان برخوردی عاطفی-منطقی دارندو به انها اعتماد می کنند و به انان عشق میورزند. پس وقتی که نوجوان پدرش را واقعا دوست داشته باشد به او دروغ نمیگوید. همانطور که به دوست صمیمی اش هرگز دروغ نمی گوید و خلاف این اصل کمتر اتفاق می افتد .بنابراین اگر ما هم یادب گیریم دوست کودکان و نوجوانان باشیم و به انها محبت و اعتماد کنیم و با اخلاق خوش و رفتار عاطفی ومنطقی اعتمادشان به خودمان جلب کنیم خودمان هرگز دروغ نگوییم و محرم رازشان باشیم دیگر دروغ نخواهندگفت. منابع :کتاب مشاوره دکتر غلامعلی افروز استاد دانشگاه تهران ۱۳۸۷ 0 0