کنترل رفتاری و روان شناختی والدی
تلخیص: شقایق صادقی
پیش بینی بروز رفتارهای پرخطر بر اساس کنترل رفتاری و روان شناختی والدین و
والدگری هلیکوپتری در بزرگسالی نوظهور
بزرگسالی و تغییراتی از جمله طولانی شدن زمان تحصیل، افزایش سن ازدواج و والد شدن و طولانی شدن
زمان انتقال به شغل پایدار، لزوم طرح این مرحله ی جدید از زندگی در بین نوجوانی و اوایل بزرگسالی را
روشن می سازد. بزرگسالی نوظهور یک برهه ی حساس در زندگی انسان است و به دلیل اتفاقاتی که در آن
می افتد، بیشتر از سایر دوره های زندگی هویت فرد و نحوه عملکرد او را تا پایان عمر شکل می دهند
از ویژگیهای اصلی این دوره رشدی، ماهیت اکتشافی و آزمودن و کسب تجربه است؛
دوره ای است که در آن افراد بر رشد شخصی شان تمرکز می کنند، نقش ها و مسئولیت های جدید را
می پذیرند و مهارت های اجتماعی لازم را برای بر عهده گرفتن آن نقش ها فرا می گیرند.
رفتارهای پرخطر مجموعه رفتارهایی هستند که سلامت و بهزیستی جسمانی، روان شناختی و اجتماعی افراد و جامعه را در معرض خطر قرار میدهد. و یکی از مهمترین چالشهای بهداشتی و روانی اجتماعی است که بیشتر کشورهای جهان به نوعی با آن درگیر هستند و مشکلات گسترده و شدیدی را بر جوامع تحمیل می نمایند؛ لذا، بررسی آنها از حیث پیامدهایی که برای زندگی، سلامتی و رشد روانی و اجتماعی افراد دارد، حائز اهمیت است. برخی از این پیامدها عبارت اند از: مشکلات روان شناختی مانند افسردگی، انگیزه ی پایین تحصیلی و پیشرفت تحصیلی کمتر، درگیری در جرائم
گوناگون و گرایش بیشتر به خودکشی.
بنابراین، شناسایی عوامل خطرزا در میان نوجوانان و جوانان و تمرکز بر علل پدید آیی این گونه رفتارها، به منظور برنامه ریزی دقیق جهت پیشگیری و کنترل آ نها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
بروز و گسترش رفتارهای پرخطر ممکن است با محرک های بیرونی(به عنوان مثال خانواده، مدرسه، همسالان) و عوامل درونی (مانند ویژگی های فردی، خودکارآمدی،خودتنظیمی، کنترل هیجانی) مرتبط باشد.
شیوه های والدگری به عنوان یک عامل بیرونی معمول و غیرقابل اجتناب، ارتباط نزدیکی با رشد رفتاری در کودکان و نوجوانان دارد. شیوه های والدگری، به عنوان شیوه ای خاص در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان، شامل مجموعه ای
از رفتارها است که تعاملات والد -فرزند را در طول دامنه ی گسترده ای از موقعیت ها توصیف میکند.
زمانی که سبک های والدگری از لحاظ مراقبت، رابطه و ساختار نامناسب باشد،
بستر تحول نامناسب فراهم شده و زمینه را برای بروز رفتارهای آسیب زا ایجاد میکند؛ لذا، شیوه های
ناکارآمد والدگری یکی از عواملی است که می تواند ارتباط مستقیمی با بروز رفتارهای پرخطر داشته باشد .
در دوره ی تحولی بزرگسالی نوظهور، به دلیل عدم شفافیت نقش والدین و فرزندان در این برهه، پیش بینی
سطح بهینه نظارت و کنترل والدین و نوع رابطه والد-فرزندی دشوار است.
افراد در دوره ی بزرگسالی نوظهور در عین نیاز به خودمختاری و استقلال، همچنان نیاز به حمایت و
مشارکت والدین دارند؛ بنابراین، به نظر می رسد که والدین با حفظ احترام به استقلال و اکتشافات هویتی
نوجوان، عمل سختی را در زمینه ی پشتیبانی از فرزندان خود در این برهه ی زمانی دارند.
در نظر گرفتن خودمختاری و استقلال و پرورش روحیه ی همکاری در فرزندان می تواند منجر به ایجاد کفایت، خود ارزشی، ادراک شایستگی بیشتر و در نتیجه عزت نفس بیشتر در فرزندان شود. از سوی دیگر رفتارهای خشک و افراطی کنترل کننده ی والدین در این دوره ی
تحولی، با مشارکت بیشتر فرزندان در رفتارهای پرخطر همراه است و باعث می شود آن ها راه های مختلفی را
برای افزایش استقلالشان از والدین به کارگیرند. سه جنبه از کنترل گری های والدین عبارت است از: کنترل
، کنترل روان شناختی رفتاری و والدگری هلیکوپتری.
References
Abaied, J. L., & Emond, C. (2013). Parent psychological control and responses to
interpersonal stress in emerging adulthood: Moderating effects of behavioral inhibition
and behavioral activation. Emerging Adulthood, 1(4), 258-270.
Adibnia, F., Ahmadi, A., & Mousavi, A. (2016). A review of the causes of the tendency to
high-risk behaviors in adolescents. Social Health and Addiction, 3(9), 11-36
پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره، پاییز و زمستان ۱۴۰۰
نوشته شده در گروه: مقاله
ارسال دیدگاه (۰) ↓