احساس حقارت، عامل پرخاشگری

تاریخ همواره سیاستمدارانی را به خود دیده‌است که اخلاق را قربانی جایگاه خود کرده تا اندکی بیشتر در عرصه حاکمیت حکمرانی کنند! این روند معیوب همواره با مشکل روبه‌رو بوده و جز به قهقرا کشیده‌شدن آن افراد و تفکر غالب و نیز ضربه به اعتماد ملت تحت زعامت آنان، نتیجه‌ای در پی نداشته‌است. در چند سال اخیر با روی‌کار آمدن برخی تفکرها و جریان‌های خاص، فرهنگ اندکی از سیاستمداران نیز به سمت‌بداخلاقی و پرخاشگری سیاسی سوق پیدا کرد. متاسفانه این روند در نحوه نگاه مردم به مسئولان تاثیرگذار بود و این شائبه را ایجاد کرد که چرا باید افرادی که به راحتی توهین و پرخاش می‌کنند، در عرصه‌های مدیریتی کلان کشور مشغول باشند! در همین حال سوالی پیش می‌آمد که آیا این روند به شاکله نظام ضربه نمی‌زند؟حضور این افراد برای حکومت اسلامی مضر نیست؟ تست روانشناسی از افرادی که  قرار است در صدر امور قراربگیرند تا چه حد اهمیت دارد؟ برای بررسی این معضلات و پیدا شدن ریشه آن به سراغ دکتر روانشناس جلال مرادی رفتیم. وی معتقد است مدیران و مسئولان کم‌مهارت و بی‌هنر دست به پرخاشگری می‌زنند. ادامه گفت‌وگوی ما را با وی در زیر می‌خوانید:
آیا پرخاشگری و هجمه علیه دیگران جزو مشکلات روانی محسوب می‌شود؟
پرخاشگری یک اختلال است زیرا درهرحالتی یک هدف برای رسیدن به نظرات و امتیازگرفتن ازطرف مقابل است.
منشا این نوع رفتارها از کجاست؟
افراد برای رسیدن به هدف خود این رفتار را از خود بروز می‌دهند.به نظر من افرادی که وارد یک مذاکره یا موضوع مورد بحث در زمینه مسئله‌ای می‌شوند باید این مهارت ها را داشته باشند:
۱- عزت نفس یعنی پذیرش وشایستگی شخصی و اعتماد به نفس یعنی بیانگری کافی داشته باشند.
۲-افراد بتوانند کنترل ومدیریت خشم داشته باشند.
۳- مهارت حل مسائل یعنی توانایی تفکر ،سوال پرسیدن ،جمع بندی وتصمیم‌گیری را داشته باشند .
افرادی که این مهارت‌ها را ندارند از ابزار خشم و پرخاشگری برای رسیدن به هدف استفاده می کنند پس می توانیم بگویم که منشا این حالت، احساس حقارتی است که فرد نسبت به خودش ونسبت به دیگران دارد  واز ابزار خشم برای رسیدن به هدفش وکمبودهایش استفاده می‌کند.
کمبودهای زندگی تا چه حد در این معضل تاثیرگذار است؟
در موقعیت وآرمان های مختلف، موضوع عوض می شود؛  واکنش، اکشن و ری‌اکشن افراد به طور تقریبی در هر موقعیتی حاوی پرخاش وخشم خواهد بود.
آیا این برخورد در بزرگسالی نیز با افراد همراه می‌شود یا مربوط به بازه‌های زمانی خاص است؟
بله این مشکلات در بزرگسالی نیز گریبان افراد را خواهد گرفت
چرا گاهی اوقات از برخی مدیران کشور پرخاشگری و تندخویی سر می‌زند؟
به خاطر کم‌مهارتی و بی‌هنر بودن افراد است. در عصر حاضر با پیشرفت علم و تکنولوژی مسیر کسب دانش نسبت به گذشته هموار‌تر شده است و مردم از طریق مختلف به کسب آگاهی می پردازند . سال ها در صف علم نمی ایستند و به‌راحتی می توانند به جدیدترین دستاورد ها و اخبار روز در هر زمینه ای دست یابند. بر این اساس ضرورت تعریف سواد و اهمیت آن در سطح بین المللی مورد بررسی و تجدید نظر قرا گرفته و اندیشمندان بر این باورند که دانش انسان هرچند در زمینه آگاهی افزایش یافته است و به سطح قابل قبولی رسیده است ولی ضرورت حفظ روابط انسانی ، ارتباط‌های اجتماعی و نحوه استفاده از این دانش و نیز رعایت حقوق دیگر انسان ها از ضرورت  این قرن است. در تعریف کلاسیک سواد، توانایی خواندن و نوشتن است. اما امروزه در قرن بیست و یکم توانایی خواندن و نوشتن تنها بخش کوچکی از تعریف سواد است و حتی داشتن مدارک و مدارج عالیه دانشگاهی نیز دال بر باسوادی افراد نیست. براساس تعریف یونسکو شخص باسواد فردی است که تمام پارامترهای سواد عاطفی،  سواد ارتباطی، سواد مالی، سواد رسانه، سواد آموزش و پرورش و سواد رایانه را داشته باشد. نخبگان با توجه به احساس دینی که به ایران اسلامی دارند همواره در عرصه علم و نیز ارتقای دانش، و انتقال فرهنگ همانند گذشته پیشرو هستند. بنابراین برای حفظ موقعیت و رسیدن به اهداف متعالی فرهنگ نیازمند بهره‌گیری از دانش روز هستند و ضرورت کسب دانش و آگاهی در این زمینه ها بیش از پیش است. برای دست‌یابی به این اصول، هم به صورت تئوری و هم به صورت عملی، کسب دانش در زمینه های عاطفی – اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی مسیر مشخصی است که باید این عزیزان طی کنند. هوش اخلاقی، توانایی تشخیص و تمییز درست از نادرست است. به بیان دیگر، کسی دارای هوش اخلاقی تعریف می شود که از باورهای اخلاقی راسخ و قوی و توانایی عمل‌کردن به آن‌ها برخوردار باشد، به گونه ای که فرد به شیوه ای صحیح و محترمانه رفتار کند. افرادی که قراراست  درحوزه های مدیریتی فعالیت کنند علاوه بر اطلاعات و دانش کافی وهمچنین تجربه های لازم، نیازدارند از هوش اجتماعی ،عاطفی واجتماعی کافی برخوردارباشند یعنی اینکه فرد بتواند نسبت به روابط بین خود و دیگران امتیاز وآگاهی  داشته باشد. از دیگر مهارت های مدیریتی، هوش اخلاقی است یعنی صمیمیت وصبوری، موقعیت شناسی و رعایت حقوق دیگران است. این هوش‌ها در افرادی وجود دارد که احساس شایستگی، نظم ومسئولیت پذیری دارند اینان همواره برای موفقیت تلاش می‌کنند، هدفمند هستند و منطقی تصمیم می‌گیرند و توانایی حل مسائل و مشکلات را دارند.   از دیگر مهارت ها داشتن هوش فرهنگی است یعنی اینکه فرد بداند هر سخنی را کجا بیان کند و باموضوعات  چگونه برخورد کند. افرادی که از هوش فرهنگی برخوردار نیستند متاسفانه در زمان مدیریت‌شان تبدیل به دیکتاتورهای کوچک ‌می‌شوند؛ این دیکتاتورها از ابزاری مثل توبیخ، توهین، تحقیر ونقض حقوق افراد استفاده می‌کنند، آنها به آیندگان دهن کجی می‌کنند و بی مسئولیتی خودشان را به دیگران نسبت می دهند و با این ابزار خواسته های مخالفین وموافقین‌شان را خاموش می‌کنند.
این معضل نیاز به درمان دارد؟
بله
به نظر شما برای ورود افراد به پست‌های مختلف مدیریتی کلان، تست روانشناسی لازم است؟
تست روانشناسی لازم نیست شاید یک روانشناس صلاحیت بررسی این مسئله را نداشته باشد. برای ارزیابی مدیران علاوه بر «آی‌‌کی‌یو» و توانایی جسمی وفیزیکی داشتن، هوش‌های اطلاعاتی ،عاطفی واجتماعی لازم است. این‌ها قابل سنجش و اندازه‌گیری هستند. در ارزیابی مدیران، هوش اخلاقی بسیار مهم وجزو الزامات است اینکه فرد مدیر درچه خانواده ای بزرگ شده، نیاز شخصیت این فرد برای رسیدن به این جایگاه،  قدرت  است یا ثروت و وقتی اینها بررسی شود  و نوبت به  هوش فرهنگی می‌رسد یعنی این فرد توانایی روبه‌رو شدن با موقعیت‌ها وانسان‌های جدید را دارد مثلا مدیری که دریک موقعیت بسته و با افراد خاص ارتباط داشته آیا می تواند درسطح ملی و بین المللی با افکار ،عقاید ادیان خاص گفت‌‌وگو‌کند برخی افراد هستند که درسطح مدیریت‌استانی بسیار خوب عمل می کنند ولی وقتی این فرد درسطح بالاتر قرار می گیرد به دلیل تناقض‌های فرهنگی و نداشتن توانایی ارتباط با جوامع مختلف دچار مشکل می‌شود. نمی توان گفت این فرد لایق نیست بلکه باید  از مقوله‌های روانشناسی، جامعه شناسی و مردم شناسی مورد بررسی وازریابی قرارگیرد تا افراد بتوانند در پست‌های متناسب توانایی‌های‌شان جاگزین شوند.
نمایندگان مجلس چطور،آیا نیاز است به مولفه‌های تائید صلاحیت، تست‌روانشناسی نیز اضافه‌شود؟
درمورد نمایندگان مجلس موضوع کمی فرق می‌کند. این افراد در شهر وشهرستان‌شان از یک اعتبار نسبی یا مالی برخوردارهستند البته با داشتن  تحصیلات کارشناسی ارشد یا تجربه قبلی  نمایندگی، این‌ها افرادی هستند که خود را مدافع ونماینده جمعی از مردم می دانند و وظیفه‌شان تدوین قانون برای کشوراست. سوالم از شورای نگهبان این است که چرا از نمایندگان مجلس گواهی سلامت اخلاقی وروانی گرفته نمی‌شود؟ هر فردی اگر بخواهد یک دفتر کاری داشته باشد باید از مراجع ذی‌صلاح گواهی روانشناسی و پزشکی روی پروانه کاری خود داشته باشد، شورای نگهبان و دست اندرکاران انتخابات وتعیین صلاحیت نمایندگان کشور باید از طریق پزشک قانونی، از  نمایندگان علاوه بر گرفتن گواهی سلامت جسمی، گواهی سلامت روانی و اخلاقی فردی  هم بگیرند،اگر به من بگویند شما یک ‌نماینده مودب نیاز دارید یا نماینده آگاه؟ به صراحت می‌گویم‌نماینده مودب! روزنامه نیویورک‌تایمز لبخند های آقای ظریف را مورد ازریابی وبررسی  قرارداد ودر مقاله ای با عنوان «چندمیلیارد دلار بازگشت سرمایه ایران» نوشت:« افرادی مثل پوتین، اردوغان و وزیر امورخارجه عربستان هزینه های زیادی برای رسیدن به هدف‌شان کردند اما ظریف توانست با لبخند ساده‌اش این هزینه ها را ازملت  ایران بردارد، پس هوش فرهنگی خیلی کاربرد دارد.